Rozdział 4 - Jednak cuda się zdarzają

Rocio weszła na plac przed Camp Nou. Rozglądała się wokoło z zainteresowaniem.  Mimo że mieszkała w Barcelonie od urodzenia, to nigdy tutaj nie była. To dla Alexisa postanowiła pokonać swój strach i dać szansę piłce nożnej. Musiała tak zrobić, jeśli chciała myśleć o nim poważnie.  W końcu go ujrzała. Stał oparty o barierkę w okularach przeciwsłonecznych, a jego poza świadczyła o znudzeniu. Rocio podeszła do niego i cmoknęła w policzek. Od razu się rozpromienił.

- Już myślałem, że mnie wystawisz - powiedział cicho trzymając ją w ramionach.

- Przecież obiecałam, że będę - zarumieniła się delikatnie - Po prostu nie wiedziałam, co założyć, to mój pierwszy mecz.

- Znowu się rumienisz - wyszczerzył się - Jesteś wtedy taka śliczna.

Zarumieniła się jeszcze mocniej. Alexis pochylił się i chciał ją pocałować, kiedy ktoś odchrząknął :

- Emm, jesteście w miejscu publicznym.

- No i co z tego ? - burknął Chile i spojrzał spod byka na Daniego.

- Hmm, no wiesz, co ludzie powiedzą ?

- Od kiedy  to przejmujesz się, co o  mnie mówią ? Zajmij się lepiej reputacją Fapsa.

- Jemu już nic nie pomoże.

- No chyba że Daniella - wyszczerzył się Alexis.

- Idiota z ciebie - zaśmiał się i spojrzał na Rocio - Jestem Dani, czyli ten najmądrzejszy.

- Chyba najnudniejszy - Alexis uchylił się przed pięścią Alvesa - I najgłupszy.

Rocio zaśmiała się głośno patrząc, jak się przekomarzają.

- No mordeczki, dzisiaj wygrywamy ! - pomiędzy Alexisa i Daniego wcisnął się jakiś brunet, który na widok Rocio otworzył szeroko usta ze zdziwienia - Jak ja was chłopcy kocham ! W końcu nie będzie mi smutno.

Alexis objął ją ramieniem.

- To jest moja dziewczyna cwelu i na pewno nie zrobi ci dobrze.

- Twoja dzie .. dziewczyna ? - wyjąkał Cesc.

- Tak.

- To jest TA dziewczyna - powiedział głośno Dani - Rocio, poznaj Cesca Fabregasa.

- Sam się umiem przedstawić - burknął Fabs i uścisnął jej rękę - Co to się stało, że jesteś z Alexisem ?

- No wiesz, postanowiłam dać mu szansę.

- Jemu ? – zaśmiał się – To ty chyba ….

- Ty idź lepiej poszukać Danielli – Alexis przerwał Fabregasowi, popchnął go lekko i wziął Rocio za rękę – Chodź, zaprowadzę cię na twoje miejsce.

Weszła za nim na stadion.

- Masz ciekawych przyjaciół. 

- Sprawiają wrażenie niedorozwiniętych, ale można na nich polegać.

- To chyba najważniejsze – weszli do strefy dla vipów.

- Tu będzie twoje miejsce.

- Wśród tych wszystkich … ? – rozejrzała się wkoło z przerażeniem.

- Co jest ? – Alexis zatrzymał się i spojrzał na nią.

- Nic – pokręciła głową.

- Przecież widzę. Chyba się nie boisz ? – odwróciła wzrok – Rocio skarbie ?

- Ale to jest Shakira ! 

Zaśmiał się.

- No i co z tego ? A ty jesteś Rocio i jesteś tak samo cudowna jak ona, jak nie bardziej.

Uśmiechnęła się, a Alexis wziął ją za rękę i podszedł z nią do piosenkarki.

- Hej Shaki, to moja dziewczyna Rocio.

- Miło cię poznać – Kolumbijka przytuliła ją mocno – Dobrze widzieć, że nasz kochany Alexis w końcu zmądrzał.

Rocio uniosła pytająco brwi i spojrzała na swojego towarzysza, ale od odpowiedzi uchroniła go uśmiechnięta brunetka.

- Thaissa ! – wykrzyknął i wziął ją w ramiona.

- No już, postaw mnie, bo Dani będzie zazdrosny – pisnęła ze śmiechem.

- W końcu będą dobre obiady – wyszczerzył się.

- Więc tylko o to ci chodzi – klepnęła go w głowę.

Rocio patrzyła na nich z zaciekawieniem. Była ciekawa, kim jest dziewczyna, którą tak ściskał Alexis. Widać było, że bardzo ją lubi.

- Rocio, to Thaissa, dziewczyna Alvesa – wziął swoją za rękę – Chodź jeszcze ze mną na chwilę. Zaraz tu wrócimy.

*

Zaprowadził Rocio do jednego z pustych pomieszczeń i uśmiechnął się nieśmiało.

- Alexis, co my tu robimy ?

- Bo ja … no … ja chciałem … - wyjąkał.

- Tak ? – Rocio uniosła brew i powstrzymywała się od śmiechu.

Alexis stał przed nią zarumieniony i nie potrafił sklecić poprawnego zdania. Nagle ta cała sytuacja zaczęła go przerastać. Wziął głęboki oddech.

- Alexis, możesz mi wytłumaczyć, co my robimy w … - rozejrzała się – w schowku na eee miotły ?

- No bo ja … - klepnął się w policzek i wymamrotał do siebie – Sanchez cwelu, weź się w garść – po czym już głośno – Chciałem ci to dać.

Wręczył Rocio mały pakunek, który ona powoli rozpakowywała.

- A co to ?

- To moja no … ten … moja koszulka – powiedział patrząc w podłogę.

- Twoja koszulka ? 

- Ja wiem, że to oklepane, ale chciałem, żeby każdy wiedział, że przyszłaś tu dla mnie. Jeśli nie chcesz jej, to nie zakładaj. Zrozumiem.

Rocio patrzyła na niego z uśmiechem. Rozczuliło ją zachowanie Alexisa. Tak bardzo się wstydził i bał jej reakcji. Widać było, że mu na niej zależy. Momentalnie podjęła decyzję i wiedziała, co zrobi. Zdjęła kurtkę i bluzkę, którą miała pod nią. Zamiast nich założyła koszulkę w barwach Barcelony z numerem „9” na plecach.

- I jak ? – zapytała i okręciła się przed Alexisem.  

Rozpromienił się i pocałował ją.

- Wyglądasz idealnie. Do twarzy ci w barwach blaugrany. Po meczu Cesc organizuje imprezę, pójdziesz ze mną ? Poznasz moich przyjaciół, spędzimy razem trochę czasu – patrzył na nią błagalnie.

- No dobrze – kiwnęła głową i wyszli z pomieszczenia – O co chodzi z tą Thaissą ?

- To dziewczyna Daniego i zazwyczaj mieszka w Brazylii, a do Barcelony przyjeżdża czasem. Mimo tej rozłąki i tak łączy ją z nim prawdziwe uczucie. Nie wiedzieliśmy, że teraz tu będzie. Ja tam się cieszę, bo ona świetnie gotuje.

- No to Dani będzie miał niespodziankę.

- Przynajmniej przez chwilę nie będzie pił – Rocio spojrzała na niego pytająco – Uwierz, że nie chcesz wiedzieć.

Dotarli do miejsca Rocio.

- O super, siedzisz obok Thaissy – uśmiechnął się – No to widzimy się po meczu.

- Powodzenia – Rocio pocałowała go w policzek i usiadła obok Brazylijki.

- Fajna koszulka, pasuje ci – uśmiechnęła się do niej Thaissa i zapytała Rocio, gdy Alexis zniknął im z pola widzenia – Jesteś dziewczyną Sancheza ?

Rocio zamarła i zastanowiła się nad odpowiedzią. Sama nie wiedziała, co jest między nią a piłkarzem. W sumie to chciałaby być z nim. Sam Alexis nazwał ją przecież w rozmowie z Cesciem i Shakirą swoją dziewczyną. Najwidoczniej nie tylko ona myślała o związku.

- Tak, jestem jego dziewczyną – powiedziała z uśmiechem i zasmakowała nowe słowo.

Jeszcze nigdy nie miała chłopaka. Co ten Alexis z nią robił ? Najpierw mecz, potem koszulka, a na koniec związek. Traktowała go poważnie i liczyła na to samo z jego strony.

- Niemożliwe – Thaissa przytuliła ją – Jednak cuda się zdarzają.

*

Rocio niewiele rozumiała z tego, co działo się na boisku, ale z przyjemnością oglądała mecz. Cieszyła się za każdym razem, gdy Alexis miał piłkę. Barcelona dominowała przez całe dziewięćdziesiąt minut i wygrała z Levante pięcioma bramkami nie tracąc przy tym ani jednej. Strzelcem jednego z goli był właśnie Sanchez, który po trafieniu piłką do bramki uśmiechnął się szeroko do Rocio. Po skończonym meczu razem z Thaissą czekały na swoich partnerów na parkingu. Do Fabregasa mieli jechać jednym samochodem. Dani jeszcze nie wiedział o przylocie swojej dziewczyny. Piłkarze podeszli do samochodu.

- Niespodzianka – Thaissa wychyliła się i rzuciła Alvesowi w ramiona.

Dani uśmiechnął się szeroko i przytulił ją mocno. Bardzo za nią tęsknił. Radość bijącą od niego widać było gołym okiem.

- Zawsze marzyłem o takim uczuciu – Alexis objął Rocio w pasie – Może bez tego latania, tęsknoty i ogołacania barka w domu.

- Dlatego dobrze, że mieszkam w Barcelonie – cmoknęła go w policzek. 

- No już gołąbeczki, jedziemy do Fapsa – Dani oderwał się od Thaissy i wsiadł do samochodu.

- Przyganiał kocioł garnkowi – Alexis zaśmiał się i otworzył Rocio drzwi.

*

Czuła się nieco niezręcznie wśród tych wszystkich piłkarzy i ich partnerek, których poznała nieco wcześniej tego wieczoru. Z każdym kolejnym piwem piłkarze stawali się coraz bardziej rozochoceni i głośni. Rocio nie przeszkadzało to w ogóle, to był jeden z tych nielicznych momentów w jej życiu, kiedy czuła się szczęśliwa. Alexis uśmiechał się do niej z drugiego końca pokoju. Jako jeden z nielicznych nie zalewał się w trupa.

- Co ty dziewczyno z nim robisz ? – Thaissa zaśmiała się i usiadła obok Rocio.

- Nie rozumiem.

- Czuję się jakbym patrzyła na innego Alexisa Sancheza. Mało pije, ma dziewczynę, cuda się zdarzają ! – powtórzyła po raz kolejny tego wieczoru – No ni, nie będziemy tak siedzieć jak na pogrzebie.

Poderwała się i pociągnęła za sobą Rocio. Stanęły na środku salonu i zaczęły tańczyć.

*

Rocio klapnęła wykończona na kanapę. Nigdy nie przypuszczała, że taniec może być aż tak męczący.

- Już nie tańczysz ? – podniosła głowę i ujrzała Daniego.

- Muszę trochę odsapnąć. A ty czemu tak siedzisz ?

- No wiesz – wskazał na butelkę, która stała na ziemi obok jego stopy.

- Która to już dzisiaj ? – zapytała, pamiętając, o czym wcześniej wspomniał jej Alexis.

- Nie liczę. 

- Nie powinieneś być, no wiesz, szczęśliwy ? – oboje spojrzeli na tańczącą Thaissę.

- Przecież jestem.

- No to czemu pijesz ? – popatrzyła na niego z wyrzutem.

- Rocio, nie zrozumiesz – Dani westchnął.

- No to mi wytłumacz, nie jestem głupia.

- Wcale tak nie twierdzę.

- Więc ?

- Może i teraz tutaj jest i będzie super, ale wyjedzie pewnie już jutro. A ja znowu zostanę sam.

- To może zrób coś, by została tu z tobą na zawsze ?

- Co masz na myśli ?

- Nie wiem, nie znam się na związkach. Poproś ją po prostu.

- Już prosiłem i zawsze jest coś ważniejszego – mruknął.

- No to niech twoja prośba będzie bardziej oficjalna – uśmiechnęła się.

- Co ? – Dani wytrzeszczył oczy – Nie no, na to chyba jeszcze za wcześnie.

- Ile masz lat ? Na pewno wystarczająco dużo.

Od odpowiedzi uratowała go Thaissa, która usiadła mu na kolanach i pocałowała go w policzek.

- O czym rozmawiacie ?

-  No wiesz, Dani opowiada mi różne historie na temat Alexisa.

- To przecież temat rzeka – zaśmiała się – Gdybyśmy ci mieli opowiedzieć dokładnie wszystko, to nie wyszlibyśmy stąd do kwietnia. A pamiętasz jak … ?

*

Dochodziła już czwarta rano, gdy Alexis odwiózł w końcu Rocio do domu. Siedzieli w ciszy w samochodzie.

- Podobało ci się ? – zapytał w końcu.

- Teraz czuję, jakbym cię znała bardzo dobrze – uśmiechnęła się do niego.

- I nadal mnie lubisz ?

- Nawet bardziej – pocałowała go i wyszła z samochodu.

Alexis otworzył okno i krzyknął do niej :

- Do zobaczenia ! – był pewny, że jeszcze się spotkają.

Uśmiechnęła się do siebie i weszła do domu. Zamknęła cicho drzwi i na palcach ruszyła po schodach.

- Gdzie byłaś ? – Rocio podskoczyła ze strachu na dźwięk głosu taty.

Ojciec nie spał, tylko siedział w fotelu w salonie. Mimo że był przykryty kocem, widać było po nim, że czekał jak ona wróci do domu.

- Na imprezie ze znajomymi – zeszła do salonu i włączyła lampkę.

- Martwiłem się.

- Nie musiałeś tato – uśmiechnęła się – Jestem już dużą dziewczynką.

Nagle tata przestał się do niej uśmiechać. Wstał z fotela i podszedł do Rocio szybkim krokiem. Zerwał z niej kurtkę i rzucił ją na ziemię.

- Co ty masz na sobie ?! – ryknął.

- Tato o co ci chodzi ? Uspokój się, bo obudzisz mamę.

- Co masz na sobie ?! – popchnął ją na ścianę – Nie wiesz ? To ja ci powiem ! Koszulkę piłkarską !

Rocio przestała pocierać obolałe od uderzenia o ścianę ramię i zamarła. Zapomniała, że ma na sobie tę koszulkę. Teraz już rozumiała, dlaczego ojciec tak się wściekł.

- Tato, to nie tak – jęknęła.

- A jak ? Kto ci ją dał ? Ten twój chłoptaś, który cię tu odprowadzał ? To piłkarz ?!

Rocio spuściła wzrok.

- Odpowiedz ! – znowu popchnął ją na ścianę. 

Kiedy Rocio nie zareagowała, podniósł rękę i uderzył ją w twarz. Spojrzała na niego z bólem. Nie wierzyła w to, co się właśnie wydarzyło. Ojciec jeszcze nigdy jej nie bił. Zerwała się na nogi i pobiegła po schodach do siebie. 

- Wracaj tutaj ! – krzyknął.

Nie miała zamiaru. Wpadła do pokoju i otworzyła szafę. Łzy zaczęły jej płynąć po policzkach. Nie zważała na nie i po omacku wrzucała ubrania do torby. Tym razem już nie dała rady. Miała dość tego domu i sytuacji, jaka w nim panowała. Ojciec przegiął. Mogła jeszcze tolerować jego zachowanie, bo matka go kochała, ale kiedy podniósł rękę i na nią, nie wytrzymała. Sytuacja ją przerosła. Zeszła na dół.

- Co ty robisz ?!

- Wyprowadzam się – kopniakiem otworzyła drzwi i opuściła dom.

- Wracaj ! – ojciec wybiegł za nią na ulicę.

Rocio przyśpieszyła kroku i zniknęła za rogiem. Czuła, jak puchnie jej warga i krew zasycha na policzku.

*

Długo błąkała się po Barcelonie. Nie wiedziała, co robić i dokąd pójść. Kiedy miasto zaczęło budzić się do życia, Rocio nagle przypomniała sobie o kimś, kto mógł jej pomóc. Podniosła się z ławki, zabrała torby i ruszyła w stronę plaży. Gdzieś tam była willa, w której spał ważny dla niej człowiek.

W końcu do niej dotarła. Miała ogromną nadzieję, że to odpowiednia. Westchnęła głęboko i nacisnęła dzwonek. Nikt nie reagował, spróbowała więc jeszcze raz.

- Idę już kurwa ! Czy nikt nie nauczył was, że tak rano to się kurwa nie przychodzi ?! – dobiegł ją krzyk.

Po chwili drzwi się otworzyły.

- Czego chcesz kurwa ?! – stał przed  nią Alexis w samych spodenkach, który po tym, jak ją zobaczył, zdał sobie sprawę, jak okropnie się do niej odezwał.

Zaczęła płakać i po prostu przytuliła się do niego.

- Rocio ? Co ty tutaj robisz ?

~~~~~~

Już połowa tego bloga.

Strasznie dobrze mi się go pisze.

Mam nadzieję, że się podobał rozdział :)